Erresonantzia magnetiko (EM) XX. mendeko 80ko hamarkadaren hasieran sortu zen miaketa erradiologikoa da. Teknika horren bidez, odolik gabe (zauririk gabe), erradiazio ionizatzailerik gabe eta espazioaren edozein planotan lortzen dira organismoaren irudiak.
Egitura anatomikoak beste edozein proba erradiologikok baino hobeto bereizteko gaitasuna du. Gorputzaren egiturak eta zatiak are gehiago mugatzeko, kontraste paramagnetikoak (gadolinioa kasu) erabil daitezke.
Irudiak lortzeko, organismoa eremu elektromagnetiko baten eraginpean jartzen da, 0,2 teslako —Lurraren eremu magnetikoa halako 2 mila— iman batez. Iman horrek ehunetako atomoetan dauden protoiak erakartzen ditu, eta eremu magnetikoarekin lerrokatu.
Pultsua eteten denean, protoiak jatorrizko lekura itzultzen dira, eta energia askatuz irrati-seinaleak igortzen dituzte. Horiek errezeptore batek jasotzen ditu eta ordenagailuan aztertu, gero irudi bihurtzeko. Ehun bakoitzak seinale berezia igortzen du.
Erresonantzia magnetikoan, hiru planotan —axiala, koroaria eta sagitala— ebakidurak eginez lortzen dira irudiak, pazientea batere mugitu gabe. Erresonantzia magnetikoek hezurrak zeharkatzen dituzte; horregatik ikusten dira hain ondo ehun bigunak.
Proba erradiologiko horiek elkarren osagarri izan daitezke kasu askotan, patologia zehazteko aurrera egin ahala eskatzen diren miaketen arabera; izan ere, ikertu beharreko eremua zein den kontuan hartuta, teknika batzuk eraginkorragoak dira beste batzuk baino.
Irudi edo erradiologia bidezko diagnostikoa medikuntzaren barruko espezialitate bat da. Beste proba kliniko batzuekin batera eta espezialitate bakoitzeko medikuen zuzendaritzapean, patologiak finkatzeko balio dute.
Jatorriak:
Astelehenetik Ostegunera
7:30-tik 13:00-tara eta
14:30-tik 19:30-tara
Ostiralak
7:30-tik 14:00-tara
Larunbat eta Igandeak
Itxita
Analisiak
Erauzketa guneak
bi zentruetan,
7:30-tik 10:00-tara
Euskal Herria Plaza, 3., behea
943 794 422
Nafarroa Etorbidea, 3, behea
943 794 422